Non podo seguir máis tempo calada
a alguén lle teño que dicir
que isto se ten que acabar para sempre
que todos teñen que ter carbón e leña.
¡Eu quixese!
que ninguén tivese penas
que ninguén sufrise
da raza ou cor que teña
Eu quixese!
que os peixes sexan de todos
que non houbese destrución
É que todos somos iguais!
que ninguén é mellor nin peor
Eu quixese sentirme mellor
entre todos, imos a conseguilo
entre todos, imos ser mellor.
(traducción al castellano)
No puedo seguir más tiempo callada.
A alguien le tengo que decir
que esto se tiene que acabar para siempre,
que todos tienen que tener carbón y leña.
¡Yo quisiera!
Que nadie tuviera penas
que nadie sufriera
de la raza o color que tenga
¡Yo quisiera!
Que los peces fueran de todos
que no hubiera destrucción
¡Es que todos somos iguales,
que nadie es mejor ni peor!
Yo quisiera sentirme mejor
entre todos, vamos a conseguirlo
entre todos, vamos a ser mejor
martes, 21 de julio de 2009
martes, 7 de julio de 2009
A fonte - La fuente
Aquí tesme outro día máis
eu a tí necesítoche
pero a túa a min non
Aínda que non créalo téñoche agarimo
é que a túa auga non pode ser mellor
Fonte de tres caños dime cal é o mellor
cada un ten un son, ao escoitalos
empezo a cantar unha canción
Os jilgueros acompáñanme
e non pode resultar mellor
De tanto ir fixen camiño
entre pedras e herbas
hai unhas roseiras e unha mimosa chea de flor
Téñome que ir á cidade
non se se me vai ir mellor ou peor
¡Adeus fonte de tres caños!
non se se volverei algún día ou non
Vou beber un poco mais túa auga, e cojer unha flor
Hai fonte se puidese levarte comigo!
É que eu a ti necesítoche aínda que a túa a min non
Outro día máis sen aquela auga
que para miña case era milagrosa
É aquel son que me facía cantar!
Fonte non te podo esquecer!
Non te dixen que ao coller a rosa
se me cravou unha espiña e non a podo tirar
Eu quixese algún día por alí volver camiñar
beber da túa auga, escoitar teu son
e volver a cantar
(traducción al castellano)
Aquí me tienes otro día más
yo a ti te necesito
pero tú a mi no.
Aunque no lo creas te tengo cariño
es que tu agua no puede ser mejor
(traduciendo...)
eu a tí necesítoche
pero a túa a min non
Aínda que non créalo téñoche agarimo
é que a túa auga non pode ser mellor
Fonte de tres caños dime cal é o mellor
cada un ten un son, ao escoitalos
empezo a cantar unha canción
Os jilgueros acompáñanme
e non pode resultar mellor
De tanto ir fixen camiño
entre pedras e herbas
hai unhas roseiras e unha mimosa chea de flor
Téñome que ir á cidade
non se se me vai ir mellor ou peor
¡Adeus fonte de tres caños!
non se se volverei algún día ou non
Vou beber un poco mais túa auga, e cojer unha flor
Hai fonte se puidese levarte comigo!
É que eu a ti necesítoche aínda que a túa a min non
Outro día máis sen aquela auga
que para miña case era milagrosa
É aquel son que me facía cantar!
Fonte non te podo esquecer!
Non te dixen que ao coller a rosa
se me cravou unha espiña e non a podo tirar
Eu quixese algún día por alí volver camiñar
beber da túa auga, escoitar teu son
e volver a cantar
(traducción al castellano)
Aquí me tienes otro día más
yo a ti te necesito
pero tú a mi no.
Aunque no lo creas te tengo cariño
es que tu agua no puede ser mejor
(traduciendo...)
Etiquetas:
agua
Vida da miña vida - Vida de mi vida
Sodes o día , a noite,
resplandor no horizonte.
Amarelo do millo,
o caer das follas,
o que vai vir sodes.
Cando non dormides
non durmo.
Por lonxe que vos encontrades
conmigo sempre estades.
E que vida
da miña vida sodes.
Montañas movedes
¡asombrada me tedes!
Peixes de colores
campo cheu de flores
de todas elas as melloes.
¡Que non faría eu si tanto sodes!
(traducción al castellao)
Sois el día, la noche,
resplandor en el horizonte.
Amarillo del maíz,
el caer de las hojas,
el que va a venir sois.
Cuando no dormís
no duermo.
Por lejos que os encontréis
conmigo siempre estáis.
Es que vida
de mi vida sois.
Montañas movéis
¡asombrada me tenéis!
Peces de colores
campo lleno de flores
de todas ellas las mejores.
¡Qué no haría yo si tanto sois!
resplandor no horizonte.
Amarelo do millo,
o caer das follas,
o que vai vir sodes.
Cando non dormides
non durmo.
Por lonxe que vos encontrades
conmigo sempre estades.
E que vida
da miña vida sodes.
Montañas movedes
¡asombrada me tedes!
Peixes de colores
campo cheu de flores
de todas elas as melloes.
¡Que non faría eu si tanto sodes!
(traducción al castellao)
Sois el día, la noche,
resplandor en el horizonte.
Amarillo del maíz,
el caer de las hojas,
el que va a venir sois.
Cuando no dormís
no duermo.
Por lejos que os encontréis
conmigo siempre estáis.
Es que vida
de mi vida sois.
Montañas movéis
¡asombrada me tenéis!
Peces de colores
campo lleno de flores
de todas ellas las mejores.
¡Qué no haría yo si tanto sois!
Etiquetas:
hijos
O meu sentir - Mi sentir
Ten a forza do vento
ten a forza do mar,
cando me acordo dela
acórdome da miña nai.
E moito o meu sentir
é moito o meu soñar.
Xa que alá non vivo
alá teña o meu final.
Os demais non o comprenden
é que non senten igual.
¡Leváronme de pequeniña!
¡Leváronme da miña terriña!
(traducción al castellano)
Tiene la fuerza del viento
tiene la fuerza del mar,
cuando me acuerdo de ella
me acuerdo de mi madre.
Es mucho mi sentir
y mucho mi soñar.
Ya que allí no vivo
allí tenga mi final.
Los demás no me comprenden
es que no sienten igual.
¡Me llevaron de pequeña!
¡Me llevaron de mi tierra!
ten a forza do mar,
cando me acordo dela
acórdome da miña nai.
E moito o meu sentir
é moito o meu soñar.
Xa que alá non vivo
alá teña o meu final.
Os demais non o comprenden
é que non senten igual.
¡Leváronme de pequeniña!
¡Leváronme da miña terriña!
(traducción al castellano)
Tiene la fuerza del viento
tiene la fuerza del mar,
cuando me acuerdo de ella
me acuerdo de mi madre.
Es mucho mi sentir
y mucho mi soñar.
Ya que allí no vivo
allí tenga mi final.
Los demás no me comprenden
es que no sienten igual.
¡Me llevaron de pequeña!
¡Me llevaron de mi tierra!
Suscribirse a:
Entradas (Atom)